بسم الله

سلام

زیاد اهل رمان خوندن نیستم . پس باید برام خیلی جالب باشه که یک رمانو ظرف 48 ساعت که 4 ساعتش در یک وضعیته غیرعادی بود(تو اتوبوس ، خودتون مشکلاتشو تصور کنید) بخونم .

به دلایل کاملا غیرادبی کافه پیانو رو انتخاب کردم ‍، فرهاد جعفری از احمدی نژاد حمایت کرده بود ، دنبال یک کتاب برای سوغاتی خواهرم میگشتم .

کافه پیانو خیلی خوب پرداخت شده یعنی واقعا جذابه و کاره خودشو بلده اما اینکه چی میخواد بگه : والا منم آخرش نفهمیدم !

البته اصولا ادعایی در این مورد که گیرایی بالایی دارم ، ندارم اما انصاف بدید که کافه پیانو شبیه یک دفترچه خاطراته یا اونطور که در وب سایت ها و وبلاگ ها خوندم شبیه یک وبلاگ (تعبیر خوبیست) منتهی حقیر شدیدا معتقدم باید نفعی در هر اثر هنری نهفته باشه حالا چه نفع اخلاقی ، چه سیاسی ، چه ... اما صرفا حدیث نفس گفتن نه در محتوی هنر است و نه ره به جایی میبرد .

کافه پیانو حرفایی دارد ، جدا جدا که به هیچ وجه در یک کل واحد نمی گنجد یعنی هرکدام حرفیست که منصرف از درستی و نادرستیش باید به آن فکر کرد اما دسته آخر ما فقط باید عاشق شیرینی گل گیسو بشویم و دیگر هیچ ... .

اما کافه پیانو کمی بددهن هم هست ! من خیلی و خیلی به این موضوع حساسم و خیلی از این بابت ناراحت شدم هرچند با شناخت کم و بیشی که از ماهیت و ذات رمان و ادبیات مدرن دارم (من رمان کم میخونم ) معتقدم این هم اقتضاء قالب مدرنی مثل رمان است . فقط به این نکته توجه بکنید که رمان را باید تنهایی و در دلتان بخوانید و ذات قصه های سنتی در جمع خوانده شدن و بلند خواندن است (زیر کرسی و از لب مادربزرگ و البته با رعایت جوانب اخلاق) .

قصدم نقد ادبی این داستان نیست که اصلا کارم این نیست ، از خواندش لذت بردم و البته نقدهای محتویی که بخشی را گفتم دارم اما پیشنهادی برای خواندن و نخواندش نمیکنم (برعکس آثار امیرخانی که هرجا دستتان رسید بخوانید ، انشالا آقای جعفری ناراحت نمیشوند) .

شنیدم با اخراجی ها مقایسه شده بود ، شاید ولی خیلی حرف پرتیست ، یعنی از خود فرهاد جعفری هم شنیدم ولی ...

من نه عقاید یک دلقک را خوانده ام و نه هیچ کتاب دیگری را هزار بار ، و نه هانریش بل را میشناسم و هیچ علاقه ای هم به تکرار اسامی و برندهای خارجی و داخلی ندارم اما استفاده از آنها شاید در رمان جالب است شاید لازم .

کافه پیانو یک اثر روشنفکریست( و گاهی که کم هم نیست یک ژست روشنفکری) ، و در جای جای داستان این حال موج میزند ، اما این هم سلوکیست  هر چند به شدت از آن متنفرم  .

به جز انتخاب احمدی نژاد برای ریاست جمهوری با خیلی از عقاید آقای جعفری مخالفم و اصلا قبل از همه با اصل روشنفکری ! اما بالاخره چه میشود کرد یک جورایی همشهی  هستیم دیگر، باید هوایش را داشته باشیم ( نیمی از من بیرجندیست و فرهاد جعفری اصالتا بیرجندی) .

خیلی دوست دارم بچه هایی مثل گل گیسو را و این هم آدرس وب سایت بعبعیش !

کافه پیانو تجربه ی خواندن یک کتاب است در 48 ساعت ، میخواهم بگویم داستان خوبیست !

والسلام علی من التبع الهدی