بسم الله القهار

سلام...

در بخش نظرات یادداشت "باور نمی کردم" یکی از دوستان مطلبی راجع به یک نامه و در واقع حکم از جانب امام خمینی (ره) درج فرموده بودند و اضافه کرده بودند آیا با وجود این مورد بازهم باید ساکت بود ؟ لذا لازم دانستم تا توضیحاتی هرچند اندک راجع این نامه بنویسم و شبهاتی را در حد توان و اطلاعات خویش برطرف نمایم و صد البته از نظرات دوستان خصوصا کامران عزیز در این رابطه بسیار استفاده خواهم کرد :

1. در یادداشت ذکر شده بود که زمان نامه مشخص نیست که خوب مشخص هست ! و اطلاع از زمان نامه مطمئنا برای بسیاری از افراد ( کسانی که از تاریخ انقلاب اطلاعات کافی دارند) کافی خواهد بود . این نامه مربوط به زمان بعد از اتمام عملیات مرصاد میباشد که امیدوارم راجع به عملیات مرصاد آگاهی داشته باشید و من فقط همین قدر بگویم که این عملیات بعد از قبول قطعنامه 598 و در واقع بعد از اتمام جنگ در منطقه ی غرب کشور و از سوی منافقین به خیال ضعف قوای نظامی کشور انجام شد که با شکست مفتضحانه آنها به پایان رسید . اما در در رابطه با وضعیت جبهه ها ، تحرکات صدام و ایالات متحده آمریکا در منطقه که باعث روشن شدن بسیاری از زوایای پنهان اوضاع آن زمان میشود زمان دیگری نیاز است ولی در هر حال علاقه مندان را به مطالعه پیرامون سالهای پایانی جنگ دعوت میکنم .

2. بسیاری از عوامل شرکت کننده در عملیات مرصاد در جبهه ی منافقین از توابینی بودند که در ایران دستگیر ، محاکمه ، زندانی وسپس یه دلیل عفو یا پایان مدت محکومیت آزاد شده ولی در زمان عملیات بدلیل تبلیغات منافقین در عراق به آن کشور فرار کرده و در جبهه ی منافقین شرکت کرده بودند که این موضوع به نیروهای انقلابی نشان داد که بسیاری از آنها (توابین) بر سر موضع خویش بوده و به ظاهر توبه کرده اند .

3. تشکیلات منافقین چه بدلیل مبارزه علنی بر ضد حکومت اسلامی و چه بدلیلی جنایات گسترده در سطح کشور (ترورها و بمب گذاریها و آدم ربایی های فراوان) مصداق اتم و اکمل محارب بوده و حکم محارب هم همان طور که میدانید هم در شرع و هم در قانون اعدام است . نکته مهم تر اینکه طبق قانون هر فردی در هر رده ای و با هر سطح از همکاری با گروه های محارب در حکم محارب بوده و حکم او هم اعدام می باشد فلذا حکم امام راجع به این افراد غیر شرعی نبوده بلکه این افراد همان در زمان دستگیری حکمشان اعدام بوده است منتهی بدلیل مصالحی و در حقیقت به امید توبه و بازگشتشان حکم در رابطه ی با آنها اجرا نشده و به حبس محکوم شده بوده اند ولی در آن زمان بعد از بازجویی ها و کشف این نکته که آیا آنها هنوز بر سر موضع خوش هستند یا نه حکم مقتضی برای آنها اجرا میشده است .

4. منافقین بدلیل ساختار گسترده و پیچیده تشکیلاتی و همچنین به دلیل وسعت و عمق بسیار زیاد نفوذ و عمل دارای عوامل بسیار زیاد در اکثر شهرستان های کشور بوده اند ، به همین دلیل حوزه ی عمل این حکم بسیار گسترده بود حجم کار را سنگین میکند و تبعا به همین دلیل هم امکان خطا پذیری کار بالا میرود و هم سر و صدا ی زیاد راه می اندازد .

5.احکام کمیته های تشکلیل شده در مراکز شهرستانها بدلیل اینکه این کمیته ها از افرادی تشکیل میشده اند که هم دارای مجوز شرعی برای صدور حکم بوده اند (حاکم شرع و دادستان انقلاب در هر حوزه) و هم دارای اطلاعات کافی و تجربه و تخصص برای بازجویی (نماینده وزارت اطلاعات و دادستان) از اعتبار شرعی و قانونی برخوردار بوده است .

6. خیلی از شایعات مطرح شده راجع به این ماجرا و نحوه ی بازجویی ها (کشف باقی ماندن بر موضع نفاق) تا آنجا که من تحقیق کردم (البته خیلی از موارد غیر عقلی میباشد و نیاز به تحقیق هم ندارد) صحت نداشته و من نتوانستم سند معتبر یا فرد موثقی را بیابم که بر این موارد صحه بگذارد هرچند همانطور که گفتم بدلیل وسعت کار نمی توان وجود اشتباد یا افراط و سهل انگاری و کج فهمی را از سوی عوامل انکار کرد لکن مدرک مستدلی را نیافتم .

7.راجع به نامه ای آقای منتظری باید اضافه کنم که ایشان بدلیل نفوذ عمیق منافقین در بیت ایشان از کانال باند مهدی هاشمی از ابتدای انقلاب در برابر این گروه مواضع محکم و انقلایی نداشته اند و همیشه طریق تساهل و تسامح را پیش گرفته اند و لذا بر مواضع ایشان بسیار اشکال وارد است و این مورد هم از همان قبیل است .( یکی از ایرادات وارد بر آقای منتظری ساده انگاری و حسن ظن بیجای ایشان به عوامل منافقین است که در این رابط منابع مکتوب بسیار موجود میباشد )

8. نکته دیگر این که توجه به زمان صدور این احکام و شناخت وضعیت آنموقع که نیاز به تسلط فراوان بر تاریخ دارد(متاسفنه بسیاری از افراد بدون این جنبه به اظهار نظر های عجیب می پردازند) در شناخت ضرورت آنها بسیار کمک میکند .

9. و اما نکته آخر اینکه هیچ زمان و هیچ کسی نباید در مقابل ظلم و ستم سکوت کند (یا به قول کامران خفه خون بگیرد) و هر گاه از وجود ظلم در نقطه ای از عالم آگاهی و اطمینان یافت نه تنها حق فریاد کشیدن را در راه اعاده ی حقوق از دست رفته ی مظلومین دارد بلکه این کار وظیفه و تکلیف شرعی و انسانی او میباشد و عدول از این وظیفه پاسخگویی در بر پیشگاه خداوند و مردم را در پیش دارد و انسان مسلمان بیش از سایرین باید در این راه قدم بردارد و از جان و مال و آبرو و ... خویش مایه بگذارد ، اما نکته حائز اهمیت اطمینان حاصل کردن است تا فرد به خیال ثواب کردن کباب نشود !!!

والسلام علی من التبع الهدی